Euro jako aktywo zabezpieczające przed inflacją

W warunkach wysokiej inflacji inwestorzy i konsumenci poszukują sposobów ochrony realnej wartości swojego kapitału. Jedną z rozważanych opcji jest lokowanie środków w walutach zagranicznych, które mogą charakteryzować się większą stabilnością niż waluta krajowa. W tym kontekście euro – jako druga najważniejsza waluta rezerwowa świata – bywa postrzegane jako potencjalne aktywo zabezpieczające przed inflacją. Skuteczność tej strategii zależy jednak od szeregu czynników makroekonomicznych i instytucjonalnych.

Waluty jako ochrona kapitału – podstawowe założenia

Z punktu widzenia inwestora waluta może być traktowana jako aktywo zabezpieczające, jeśli:

• jej wartość pozostaje stabilna lub rośnie w warunkach inflacji w kraju macierzystym,
• jest wspierana przez niską inflację i wiarygodną politykę monetarną emitenta,
• jest łatwo dostępna i płynna na rynku wymiany.

W krajach o wysokiej inflacji lub niestabilnej walucie krajowej, posiadanie środków w twardej walucie, takiej jak euro, może ograniczyć spadek siły nabywczej oszczędności.

Stabilność euro a polityka EBC

Europejski Bank Centralny od początku swojego istnienia realizuje cel utrzymania inflacji „blisko, ale poniżej 2% w średnim okresie”. W praktyce oznacza to:

• silne zobowiązanie do stabilności cen,
• niezależność polityczna banku centralnego,
• duża odporność euro na zewnętrzne szoki inflacyjne.

W rezultacie euro wykazuje stosunkowo niską zmienność inflacyjną, co czyni je atrakcyjnym aktywem w krajach borykających się z presją cenową. Przykładem może być wykorzystanie euro jako waluty oszczędnościowej w Europie Środkowo-Wschodniej – zarówno w depozytach, jak i kredytach.

Euro jako waluta rezerwowa i globalny standard

Euro posiada cechy typowe dla waluty rezerwowej:

• wysoka płynność i akceptowalność w transakcjach międzynarodowych,
• szerokie zastosowanie w handlu, inwestycjach i finansach publicznych,
• zaufanie instytucji globalnych, banków centralnych i inwestorów.

Dzięki tym właściwościom, euro może pełnić rolę bezpiecznego schronienia (safe haven) w czasie kryzysów lokalnych, wojen walutowych czy podwyższonej inflacji w gospodarkach wschodzących. W takich warunkach inwestorzy często przenoszą kapitał do walut o stabilniejszym profilu inflacyjnym.

Ryzyka i ograniczenia

Choć euro ma cechy aktywa zabezpieczającego, należy uwzględnić także potencjalne ograniczenia:

• inflacja w samej strefie euro – jak pokazał kryzys energetyczny po 2021 roku, nawet silne waluty mogą podlegać presji inflacyjnej,
• ryzyko kursowe – posiadanie euro przy osłabieniu waluty krajowej jest korzystne, ale odwrotna sytuacja może prowadzić do strat w przeliczeniu,
• polityczne napięcia w UE – mogą wpływać na stabilność euro jako waluty, zwłaszcza w kontekście krajów peryferyjnych,
• brak realnych stóp zwrotu – w środowisku niskich stóp procentowych euro nie generuje dochodu, co ogranicza jego atrakcyjność wobec innych aktywów.

Z tego względu euro nie powinno być jedynym instrumentem ochrony przed inflacją, lecz raczej elementem zdywersyfikowanego portfela zabezpieczającego.

Porównanie z innymi formami ochrony kapitału

Aktywo	Odporność na inflację	Płynność	Ryzyko walutowe
Złoto	Wysoka	Średnia	Brak
Obligacje indeksowane	Wysoka (w kraju emitenta)	Wysoka	Tak
Nieruchomości	Średnia	Niska	Brak
Euro	Średnia do wysokiej	Wysoka	Tak

---

Źródła:

1. „Currency Substitution and Inflation Hedging”, 2020, Olga Wysocka
2. „Euro as a Reserve and Protective Currency”, 2021, Martin Lebeau
3. „Inflation Risk and Monetary Policy in the Eurozone”, 2019, Agnieszka Kołodziej